CARS 2 recensie

Welke Film Te Zien?
 

AUTO'S 2 recensie. Owen Wilson, Michael Caine, Emily Mortimer en Larry the Cable Guy stemmen een paar auto's in Cars 2 in, die zich afspelen in Japan en Europa.

Auto's 2 is de zeldzame Pixar-film die aanvoelt als een puinhoop. Je vraagt ​​je zo vaak af hoe ze de verschillende aspecten van hun volgende zomerhit gaan balanceren, maar tegen de tijd dat de aftiteling begint, twijfel je er niet meer aan. Met Pixar's nieuwste had ik nog steeds moeite om te beslissen waarom ze allemaal tegelijk in zoveel verschillende richtingen zouden gaan. Het kernpubliek zal het fantastisch vinden, daar bestaat weinig twijfel over. Als je een jongen hebt, en je verzamelt die kleine auto's, heb je veel meer te doen en het zal je door de strot worden geduwd, te beginnen met dit prachtige, vaak grappige pakket. Maar tegenwoordig verwacht ik meer van Pixar. Mijn recensie na de sprong.

De eerste auto's gaf veel mensen problemen omdat het de eerste was van het niet-verkeerde bedrijf dat niet hetzelfde emotionele verhaal had. Er ontbrak iets, hoewel er een krachtige onderliggende verhaallijn was over een stad achtergelaten in het stof van een supersnelweg. Pixar heeft altijd het gevoel gehad dat ze het leuk vonden om die schilderachtige route te zijn. Iets anders. Auto's 2 voelt alsof het gewoon een ander stuk op de supersnelweg is. Er is niets mis mee, want het brengt je waar je heen gaat, maar ik mis de kleine details en het pure plezier van iets anders dat ik op veel andere plaatsen niet vind.

Als ik Luxo Jr. over het scherm zie stuiteren, heb ik er vertrouwen in dat wat ik ga genieten niet alleen vol humor is, maar ook een mix van hartverwarmende verhalen. Ik kan waarderend glimlachen om de veelheid aan grappen die generaties lang zijn blijven hangen bij kinderen die nauwelijks kunnen spellen. Pixar had het gevoel dat ze begrepen dat als ze alleen op kinderen zouden mikken, ouders niet van hun tijd in het theater zouden genieten. Waarom niet tegemoet komen aan zowel jong als oud; het zijn tenslotte volwassen volwassenen die deze films maken, dus ze moeten aan het eind van de dag proberen te genieten van wat ze maken. Dit zijn familiefilms, en ze realiseerden zich dat niet alleen de kleinste gemene deler er toe deed. Nog Auto's 2 voelt alsof ze die voorsprong verloren. Die vonk die zei: laten we meer zijn dan alleen wegwerp-entertainment waar je om lacht en de volgende dag weer vergeet. Auto's 2 heeft bijna elk nietje dat je zoekt in een Pixar-film; prachtige animatie, grootse reikwijdte, veel humor en gedenkwaardige personages. Maar deze keer lijken ze dat oprechte verhaal te zijn vergeten. Oh, het is er, maar het is een gejammer in plaats van een spijker door de ticker en er is een verontrustende hoeveelheid duisternis in een film die overal zo luchtig aanvoelt.

Bliksem McQueen (Owen Wilson) verovert al vier jaar op rij de Piston Cup en neemt eindelijk een pauze van de actie. Zijn eerste stop is natuurlijk om zijn beste vriend Tow Mater (Larry the Cable Guy) en de Radiator Springs-crew te zien. De gelukkige vakantie van McQueen wordt echter uitgesteld wanneer hij opkomt voor zijn vriend en de uitdaging aangaat van Francesco Bernoulli (John Turturro) om deel te nemen aan de miljardair-oliemagnaat die milieudeskundige is geworden Sir Miles Axlerod's (Eddie Izzard) World Grand Prix. Tijdens de reis wordt het geduld van McQueen met Mater op de proef gesteld en de twee krijgen ruzie waardoor ze in verschillende richtingen worden voortgestuwd. Terwijl McQueen zich probeert te concentreren op het verslaan van zijn rivaal in drie internationale races, wordt Mater onbewust meegezogen in de gevaarlijke wereld van spionage. Geheimagenten Finn McMissile (Sir Michael Caine) en Holley Shiftwell (Emily Mortimer) helpen Mater bij hun zoektocht naar wie er achter een gevaarlijk complot zit om de races te saboteren. Met de inzet die stijgt naarmate elke nieuwe ontdekking wordt gedaan, zal Mater een onwaarschijnlijk standpunt moeten innemen en laten zien dat hij op zijn eigen manier bekwaam is.

komt naar netflix in december 2019

John Lasseter keert terug om de film mee te regisseren en voegt zich deze keer bij Brad Lewis om het scenario van Ben Queen tot leven te brengen. De film begint zijn spionagefilmspier te buigen en volgt McMissile terwijl hij een overvloed aan verborgen booreilanden ontdekt. Dat is wanneer we de ongelukkige ondergang leren van de eerste auto in de film. Dit is de eerste hint dat het vervolg een donkere tint heeft die een vrij grote reactie zou kunnen krijgen. Niets wordt getoond, maar de verwoestende resultaten zijn duidelijk in het eindresultaat. Toch laat de film dat niet als het enige voorbeeld van blijvende verwoesting. Een ander belangrijk onderdeel van de openingsscène is dat de achtervolgingsscènes van de film de flair tonen die Pixar in de actiescènes stopt. Alles is gechoreografeerd in een harmonieuze dans van vernietiging en intensiteit die de actie scherp houdt en je hoofd boven water houdt. Soms merk je dat je geschokt wordt door het simpele feit dat dit auto's zijn die de sequenties uitvoeren en geen menselijke of mensachtige wezens met benen. De planning die in de achtervolgingsscènes en de film als geheel moest gaan, doet je afvragen of een paar medewerkers ooit zijn gestopt en hebben bedacht waarom ze de film niet gewoon met mensen hadden kunnen maken.

Maar de spanning van de auto's franchise ziet deze antropomorfe voertuigen presteren alsof ze zo wendbaar zijn als katten. Dat brengt me bij nog een van mijn problemen. Hoe leuk ze het ook hebben om aan de achtervolgingsscènes te werken, de races zelf voelen als een plaag. Ze zetten ze op en laten je een glimp van de actie zien. Voor lange stukken vergeet je misschien zelfs dat er op de achtergrond een race aan de gang is. Het voorbehoud hierbij is dat de motorsport een drama heeft opgebouwd als je de precisie en vaardigheid van de coureurs kunt waarderen die alleen maar een koers volgen die bijna perfect is, en het gevoel van gevaar dat gepaard gaat met het tot het uiterste drijven van een voertuig. Zonder crashes of overmatig passeren dat overdreven nep zou aanvoelen, is het moeilijk om een ​​cartoonrace spannend te maken. De andere reden waarom de races louter afleiding zijn, is omdat de film de focus weghaalt van McQueen en deze volledig op Mater legt. Er kan onmiddellijk gemopper ontstaan, en ik ben bij je. Mater is een bijzaak, en niet iemand die ik een hele film wil volgen. Hij is enorm dom en als ze hem niet hadden samengewerkt met McMissile en Shiftwell, zou het een hele klus zijn geweest om de film uit te zitten.

Het andere nadeel van de focus op Mater is dat McQueen en Bernoulli's sparring van woorden nooit de behandeling krijgt die het wenkt. Turturro heeft hier misschien zijn beste werk in jaren ingeleverd, en zijn overdreven Italiaanse accent en houding brachten een constante glimlach op mijn gezicht. Hij is eigenaar van de scènes waarin hij zich bevindt en heeft enkele van de beste regels in de film. Turturro lijkt te genieten van de jabbing en heen en weer hoofdgames die soms in het echte leven plaatsvinden. Bovendien is de constante verwijzing naar zijn open wielplatform een ​​creatieve toets die tot zijn recht komt. Dit is een van die momenten waarop de schrijvers een grap maakten en herhaaldelijk toeslaan, en ik vraag me nog steeds af wat het loopt zelfs parallel met onze eigen wereld, maar we moeten erkennen dat het werkt. In feite is de hele Italiaanse cast van auto's een genot. McQueen's pitcrew uit Radiator Springs voegt zich bij hem, en Guido en Luigi maken er een potje van en beleven enkele van de beste momenten in de film. Bovendien zijn Mortimer en Caine ook waardige toevoegingen aan de franchise, hoewel hun opname op lange termijn vaag is. Beiden spelen hun rol zo recht als maar kan, wat soms helpt om Mater's capriolen in evenwicht te brengen. De talrijke gadgets van McMissile zijn ook een leuke touch die praktische en onpraktische doeleinden dienen.

Terwijl die gadgets teruggrijpen op de geweldige spionagefilms van weleer, voelen het gevaar en de resultaten vreemd aan in deze onnozele film. Er is geen grondgebonden verhaallijn waardoor de film aanvoelt als meer dan een afleiding, maar het stopt de opname van echt duistere momenten niet. Om een ​​martelscène uiteindelijk te laten uitmonden in de ondergang van een auto die enigszins onscherp wordt gezien in een reflectie, voelt veel te zwaar voor dit soort film. Lachten we niet gewoon om Mater die een flinke hoeveelheid wasabi at waarvan hij dacht dat het pistache-ijs was? Had hij niet net een lange grap in de badkamer terwijl er buiten een bloedstollend gevecht met duidelijke gevolgen plaatsvindt? Al deze nevenschikkingen zijn schokkend. Er is geen gelukkige gedachte dat ze nog steeds overleven; deze karakters zijn duidelijk verdwenen. Werken aan hetzelfde thema, een van de hoogtepunten van de originele film was Doc Hudson, ingesproken door wijlen Paul Newman. Pixar toont echte klasse door zijn personage in de film een ​​eer te geven die geenszins hol klinkt. Slim en aangrijpend, het zorgt voor een blijvende verandering in de auto's franchise die alleen degenen die oud genoeg zijn om te weten, zullen herkennen.

Een aspect dat niet is veranderd, is het minutieuze detailniveau dat de wereld en de auto's hebben. Dynamische reflecties terwijl de auto's hun mond bewegen, zijn duidelijk te zien en de enorme diversiteit aan voertuigen deze keer is verbijsterend. Als je een liefhebber bent van auto's, Auto's 2 is een lust voor het oog. Veel silhouetten zijn direct herkenbaar, zelfs als ze de auto's niet voorzien van een badge of de juiste naam geven. Er is zelfs een leuk hardloopthema waar veel van de oudere generaties waarschijnlijk van zullen genieten. Voor die Pixar-fans die graag de verborgen cameeën vinden, zijn er nogal wat paaseieren verborgen. Wat betreft de 3D, de film verhoogt de kleuren deze keer en de bril lijkt de helderheid van de animatie niet te belemmeren. Alles is haarscherp en de animatie krijgt soms een enorme diepte en detail. Er zijn zelfs vliegende scènes die de scherptediepte uitspreken, maar de film kan soms een beetje te druk zijn om degenen die opkomen echt te belonen voor de extra dimensie. Als je van 3D houdt, ga ervoor. Als je nog steeds een van de vele holdouts bent, zelfs op animatie, is er niet veel om je anders te overtuigen. Bovendien mist de score van Michael Giacchino een gefocust, herkenbaar thema. Er zijn momenten die uitblinken, vooral tijdens de spionagemomenten waar de combinatie van het bloedstollende drama en zijn gevoel voor toon synergetisch zijn. Giacchino is misschien het slachtoffer van zijn eigen uitstekende staat van dienst; de score is lager dan verwacht.

Amerikaans horrorverhaal seizoen 2 aflevering 3

Zo vaak levert Pixar meer dan alleen entertainment. Auto's 2 heeft genoeg te genieten. Er zijn minstens een dozijn gelachen die toen het hele theater aan het rollen hadden gebracht, en de film is absoluut grappig. Het meeste is laagdrempelige humor en slapstick, maar een deel ervan is een homerun, ongeacht je leeftijd. Als Mater's gevoel voor humor je in de steek laat, zul je leven voor de momenten dat hij niet op het scherm te zien is - die er maar heel weinig zijn. Aan de positieve kant is de laatste wending goed verborgen en overrompelde me. Ik probeer bijna nooit het einde van een film te achterhalen voordat het komt, dus je resultaten kunnen variëren. Er zijn ook thema's als vriendschap en alternatieve brandstof, en terwijl de eerste het hoofdbestanddeel van de film probeert te zijn, krijgt de laatste nooit een echte bite. Mater heeft een complete karakterboog en het is leuk om hem iets meer te zien spelen dan alleen de dwaas, maar niets van dit alles had echt een blijvend effect. Je herinnert je de explosies, de achtervolgingsscènes en de hilarische Bernoulli. Misschien herinner je je zelfs de donkere momenten, die me zeker zijn bijgebleven. Maar de film is uiteindelijk wegwerpvermaak. Op zichzelf slaagt het erin om veel van zijn concurrenten te verslaan, maar geplaatst naast Pixar's verbluffende cache met films tot nu toe, voelt het als een korte opgeblazen gevoel in 118 minuten. En over korte broeken gesproken, Hawaiiaanse vakantie toont het gemak dat Pixar heeft met de Toy Story merk. Ken en Barbie zijn de focuspunten, en het is misschien wel de grappigste short tot nu toe, hoewel het nog te vroeg is om te zeggen waar het in mijn ranglijst van hun shorts zal komen voor puur plezier.

Ik zou niets liever willen dan zeggen dat Pixar het weer heeft gedaan. Dat ze een film hebben afgeleverd die hart en entertainment heeft en het origineel overtreft. Auto's 2 is grappiger en de reikwijdte is enorm, maar voor mij zullen de twee films nog steeds strijden om een ​​positie op de onderste rij van de catalogus van dit illustere bedrijf. Waar het origineel slechts een verhaallijn voortzette en niet profiteerde van een echt hartverscheurend verhaal van Route 66, Auto's 2 voelt alsof ze gewoon gefocust waren op meer actie, meer gelach en meer auto's. Er zijn waardige toevoegingen aan de line-up van personages, maar de oude Radiator Springs-bende wordt vaak gedegradeerd naar de tweede fase. Dit is de film van Mater en hij is de ultieme beslissende factor in hoeveel je van de film wegneemt. De grimmige delen van de film voelen als te veel, maar de rit is nog steeds plezierig. Wat je van Pixar verwacht en wat je wilt, is hoe de film voor jou zal spelen. Het bedrijf viert zijn 25ejubileum, en ik kan het niet helpen, maar ik voel dat dit een stap achteruit is, terwijl ze bekend staan ​​om het maken van zoveel dramatische sprongen voorwaarts.

Rang: C+