Het probleem met het einde van ‘John ​​Wick: Hoofdstuk 2’

Welke Film Te Zien?
 
Laten we het hebben over waar de ‘John ​​Wick’ -franchise vanaf hier naartoe gaat.

In mijn recensie van John Wick: Hoofdstuk 2 , Sprak ik over hoe het grotendeels een succesvol vervolg was door voort te bouwen op de basis van de eerste film. Ik wees er echter ook op dat de film op gespannen voet staat met de hoofdrolspeler. John Wick is een personage dat niet meer wil doden, maar de film en het publiek zien hem graag doden. Wat is er verontrustend over? Hoofdstuk 2 is waar het het personage, de franchise verlaat en hoe het zijn prioriteiten stelt voor het volgende hoofdstuk.

Spoilers in het verschiet John Wick: Hoofdstuk 2

Afbeelding via Lionsgate

Voor het geval u een korte opfriscursus nodig heeft, hier is hoe John Wick: Hoofdstuk 2 eindigt: John Wick, die de regels van The Continental heeft overtreden door Santino D'Antonio te vermoorden op het terrein van het hotel, gaat zijn lot tegemoet in het park. Hij gaat ervan uit dat hij zal worden vermoord omdat hij de regels heeft overtreden, maar in plaats daarvan laat Winston Wick weten dat hij een uur voorsprong krijgt. Hij zal echter niet langer de bescherming of voordelen genieten die aan het geheime genootschap van huurmoordenaars worden geboden. Wick rent, omringd door mensen die op hun telefoon kijken om te horen van de enorme beloning in zijn leven.

De opzet voor de derde film wordt duidelijk: Wick mag dan een deskundige moordenaar zijn, maar de derde film zal alle voordelen die hij in de eerste twee films heeft ontvangen, wegnemen, dus hij zal in het nadeel zijn. Hij zal in de open lucht zijn en alleen zijn verstand en zijn vaardigheden gebruiken om te overleven. En als je op zoek bent naar meer actie-chaos, is dat geen slechte manier om een ​​film te beëindigen.

Afbeelding via Lionsgate

Helaas is dat niet de beste prioriteit voor een vervolg. John Wick: Hoofdstuk 2 maakt in wezen een keuze die hij niet hoeft te maken. In plaats van het karakter van John Wick te ontwikkelen en hem een ​​boeiende boog te geven die hem naar toekomstige films zal voeren, Hoofdstuk 2 komt neer op de kant van de bloeddorst van het publiek. Het veronderstelt dat je er bent voor de talloze headshots, en dat je terugkeert voor toekomstige afleveringen om te zien dat meer naamloze handlangers kogels naar het borstbeen en de schedel krijgen.

Maar dat is niet de sterkste manier om een ​​franchise voort te zetten als je wilt dat mensen om karakters geven. Uiteindelijk komen en gaan spelhervattingen. Ze zijn leuk in het moment en je kunt er af en toe aan denken, maar karakters gaan langer mee, en John Wick: Hoofdstuk 2 schijnbewegingen in het creëren van een interessante boog voor de hoofdpersoon. Terwijl de eerste film een ​​magere actiethriller was die John Wick zou kunnen uitstralen met een direct doel gemotiveerd door een duidelijk opruiend incident (de dood van een puppy die zijn overleden vrouw hem had nagelaten), Hoofdstuk 2 wil de wereld groter maken. Helaas weet hij niet precies hoe hij dat met Wick moet doen.

Het begint op een interessante plek: John Wick wil geen moordenaar meer zijn. Hij wil zijn dagen in vrede doorbrengen, en D’Antonio zal hem dat niet toestaan. In het schema van de film zijn er echter maar twee scènes waarin Wick's verlangen naar vrede naar voren komt. De eerste scène waarin hij D’Antonio weigert en zijn bloedmarker weigert, en de scène waarin hij zijn wapens terugkrijgt en schreeuwt van woede dat hij weer een pak moet aantrekken.

En dat is het zowat. Van daaruit is John Wick een moordmachine, en voor mensen die van de John Wick films om een ​​moordmachine aan het werk te zien, de film is een succes. Maar dat maakt Wick een minder interessant personage, en de film mist kans op kans om in te checken met wat John Wick drijft. In plaats van te onderzoeken waarom hij het leven van zijn huurmoordenaar achter zich wil laten, komt hij gewoon steeds personages tegen die suggereren dat hij niet echt wil stoppen als moordenaar, wat veel minder interessant is.

Afbeelding via Lionsgate

Neem bijvoorbeeld de scène waar hij is gekomen om Gianna D'Antonio te vermoorden. Dit had een geweldig moment kunnen zijn voor Wick. In deze situatie doodt hij niet uit zelfverdediging of neemt hij wraak. Dit is in ieder geval bijna een flashback naar hoe zijn leven eruit zag vóór de eerste film: opdrachten aannemen om mensen te vermoorden. Maar de eerdere scènes laten zien dat hij dit niet meer wil doen. Terwijl de film Wick een beetje van de haak laat door vast te stellen dat Gianna een slecht persoon is, in plaats van Wick te laten worstelen met wat hij moet doen, weelderig in de film Gianna's zelfmoord. De film geeft meer om een ​​personage dat slechts twee scènes in de hele serie heeft dan om zijn hoofdrolspeler. Hoewel het leuk is dat Gianna op haar eigen voorwaarden uitgaat, geef ik niet echt om haar. De scène zou ons meer over Wick moeten vertellen, en dat doet het niet.

De film mist een nieuwe kans in zijn relatie met Cassian. In plaats van deze gevechten te gebruiken om te illustreren dat Wick geen moordenaar meer wil zijn, geeft de film zich over aan vuistslagen zonder enige echte emotionele beloning. Wanneer Wick een mes in Cassians borst steekt, maar hem de genade toestaat hem niet te doden, gaat de film gewoon met een coole callback-regel: 'Beschouw het als een professionele beleefdheid.' Het illustreert niet dat Wick geen moordenaar wil zijn of dat hij vastzit in een wereld waarin mensen zich professioneel maar niet persoonlijk gedragen. Voor John Wick: Hoofdstuk 2 , de eerste zorg is altijd de actie.

Wat de franchise in een moeilijke positie plaatst, want nu hangt alles af van de spelherkenning in plaats van het personage. Verhalen over personages duren langer dan verhalen over actiescènes. De grootste zwakte van de John Wick franchise is dat wanneer het teveel aan actie toegeeft, het eruit komt als een videogame. Je ziet het in de clubscene in de eerste film en in de catacomben in Hoofdstuk 2 ​John Wick is in wezen een videogamekarakter dat in god-modus speelt. Hij heeft geen zwakke punten en hij schiet altijd zijn schot.

Maar waar Hoofdstuk 2 maakt de prioriteiten voor de franchise duidelijk in de slotscène. In plaats van te proberen de boog van Wick te voltooien en je te verdiepen in het concept van een man die niet meer wil doden, Hoofdstuk 2 zet vrolijk een wereldwijd bloedbad op. Het is een enorme gemiste kans om het publiek te laten nadenken over hun bloeddorst en waar hun sympathieën liggen. In plaats van te sympathiseren met Wick en zijn verlangen om geen moordenaar te zijn, kiest de film de kant van het publiek en belooft hij dat in een wereld vol huurmoordenaars (die er trouwens gewoon dom uitziet; het verdringen van de slotscène met huurmoordenaars de geheimhouding en allure wegneemt). van de samenleving en het lijkt alsof ze allemaal deel uitmaken van dezelfde Meetup-groep), moet hij iedereen doden.

Dat is een probleem voor de toekomst John Wick films. Ik twijfel er niet aan dat ze stijlvol zullen zijn en leuke kills zullen hebben, maar karakters zijn belangrijker dan decorstukken. Kijk maar naar De twee torens ​The Battle of Helm's Deep is een ongelooflijk decorstuk, maar wanneer mensen die film gaan citeren, grijpen ze niet naar clips uit die actiescène. Ze gaan naar dit:

https://www.youtube.com/embed/k6C8SX0mWP0?ecver=2

Het is een toespraak over karakter en wat deze karakters zullen doen in een moeilijke wereld. Het verbindt met het leven buiten de foto en onze plaats daarin. Tekens zijn belangrijker dan spelhervattingen, maar John Wick: Hoofdstuk 2 lijkt dit niet te beseffen. Er moet een evenwicht zijn tussen de inzet van personages en de actie. Ja, John McClane is een slechterik De hard , maar zijn boog gaat over een man die geen eenmans sloopploeg wil zijn en bij elke stap gedwongen wordt om de held te zijn, ook al wil hij zich gewoon herenigen met zijn vrouw. In de betere Bond-films zoals Skyfall , je hebt Bond gezien zijn plaats in een steeds veranderende wereld en of er nog plaats is voor een oude spion zoals hij. Als je personage op de eerste plaats zet, kom je uit met een meer betekenisvolle en duurzame film.

Enerzijds als Tsjaad Stahelski keert terug naar direct en Derek Kolstad schrijft het script voor John Wick: Hoofdstuk 3 , Ik weet zeker dat het een goed gemaakte actiefilm zal worden die de wereld verder uitbreidt. En toch Hoofdstuk 2 toont het risico van toegeven aan actie ten koste van karakter. Om van John Wick niets meer te maken dan een moordmachine, verandert uiteindelijk wat deze franchise zou kunnen zijn. Het einde van Hoofdstuk 2 gaat niet over een man die in het reine komt met zijn verlangens of de onmogelijkheid om vrede te vinden. Het gaat erom het publiek te plagen dat er meer headshots zullen zijn.